Ziarniniak pachwinowy
Ziarniniak pachwinowy to choroba weneryczna, charakteryzująca się przewlekłym przebiegiem, z częstymi okresami zaostrzeń oraz nawrotów. Choroba ta może być przenoszona także drogą pozapłciową – w wyniku używania zakażonych ręczników, czy ubrań. Ziarniniak pachwinowy to choroba spowodowana działaniem gram-ujemnych bakterii o nazwie Klebsiella granulomatis. W wyniku zakażenia, w okolicy narządów płciowych powstają owrzodzenia oraz charakterystyczne grudki różnej wielkości. Choroba wylęga się od dziesięciu do nawet czterdziestu dni. Po upływie tego czasu pojawiają się wspomniane wcześniej objawy w postaci owrzodzeń oraz grudek. Zmiany te rozprzestrzeniają się na znajdujące się wokół tkanki, doprowadzając do ich zniszczenia. Choroba ta występuje endemicznie w krajach tropikalnych oraz subtropikalnych, zdecydowanie częściej wśród mężczyzn, szczególnie wśród homoseksualistów. Charakterystyczna dla rejonu Azji Południowo-Wschodniej, Afryki, Indii oraz Ameryki Środkowej. Czynnikiem sprzyjającym zakażeniu jest brak higieny osobistej. W przypadku krajów Afryki Południowej, ziarniniak pachwinowy zajmuje trzecie miejsce pod względem schorzeń charakteryzujących się owrzodzeniem narządów płciowych. Pierwsze miejsce w przypadku mężczyzn zajmuje kiła, drugie natomiast wrzód miękki. W przypadku kobiet na pierwszym miejscu znajduje się kiła, a na drugim opryszczka zwykła.
Pierwsze objawy ziarniniaka pachwinowego pozostają bardzo często niezauważalne przez długi czas. Pierwotnym wykwitem jest pęcherzyk lub guzek, który nie boli. Z czasem przekształca się on w również niebolesne i delikatnie wyniosłe owrzodzenie, które pokryte jest ziarniną. Wyróżnia się cztery postacie kliniczne tej choroby: wrzodziejącą, brodawkowatą, śluzową oraz mieszaną. W większości przypadków diagnozowana jest postać wrzodziejąca ziarniniaka pachwinowego. Zmiany zlokalizowane są przede wszystkim w okolicach narządów płciowych oraz odbytu. Niekiedy mogą one również występować na twarzy, rękach, a także na szyi. Owrzodzenie jest niebolesne, a jego dno pokrywa łatwo krwawiąca ziarnina. Nie leczone zmiany chorobowe ulegają powolnemu rozprzestrzenianiu. Z czasem osiągają wielkość kilku centymetrów. Mogą ulegać samowyleczeniu, pozostawiając blizny oraz inne zmiany skórne. Niekiedy prowadzą do zwężenia cewki moczowej i odbytu.
Postać brodawkowatą ziarniniaka pachwinowego charakteryzuje obecność przerosłej tkanki ziarninowej. Zmiany zlokalizowane są z reguły w okolicach warg sromowych oraz łechtaczki. Sa to charakterystyczne wykwity, które mogą doprowadzić do pseudosłoniowacizny. Postacią mieszaną nazywa się współistnienie postaci brodawkowatej oraz wrzodziejącej choroby. Bardzo rzadko występuje natomiast postać śluzowa. Zlokalizowana jest na błonach śluzowych jamy ustnej, krtani, gardła oraz w okolicy szyjki macicy, pęcherza moczowego i odbytnicy.
Celem zdiagnozowania choroby konieczne jest przeprowadzenie szczegółowego wywiadu lekarskiego oraz klinicznej oceny powstałych na skórze zmian. Rozpoznania dokonuje się na podstawie stwierdzenia tak zwanych ciałek Donovana, ktore znajdują się materiale pobranym ze zmian. Ciałka Donovana widoczne są w badaniu histopatologicznym. Jeżeli istnieje podejrzenie zakażenia, należy niezwłocznie zgłosić do lekarza dermatologa-wenerologa. W ramach leczenia ziarniniaka pachwinowego stosuje się przede wszystkim antybiotykoterapię. Terapia ta powinna być kontynuowana nawet wtedy, kiedy zmiany ulegają zniknięciu.
Profilaktyka tej choroby powinna polegać przede wszystkim na stosowaniu antykoncepcji w postaci prezerwatyw oraz unikaniu przygodnych stosunków seksualnych. Niezwykle ważna jest także dbałość o higienę, uwzględniająca między innymi korzystanie z własnych ręczników oraz czystych ubrań.
Komentarze
Podziel się z nami swoją wiedzą! Jeśli masz doświadczenie w tym temacie, napisz kilka słów komentarza. Bardzo dziękujemy!