Wstydliwe choroby - rzeżączka
W 2015 roku Państwowy Zakład Higieny szacował, że rok do roku o 20 proc. wzrosła liczba zachorowań na rzeżączkę, jedną z powszechnie występujących chorób wenerycznych. Na świecie choruje na nią około 350 milionów ludzi. W samych Stanach Zjednoczonych jest to około 700 tys. chorych. Do wzrostu liczby zachorowań przyczyniają się swoboda seksualna oraz brak elementarnej wiedzy z zakresu możliwości przenoszenia chorób wenerycznych. Warto dowiedzieć się, czym jest to schorzenie i jak można się nim zarazić.
Czym jest rzeżączka?
Rzeżączka nazywana również tryperem jest chorobą weneryczną, czyli przenoszoną drogą płciową. To ostra lub przewlekła infekcja, która atakuje i rozwija się w obrębie nabłonka walcowatego i przejściowego dróg moczowo-płciowych, gardła i odbytu. Przyczyną występowania rzeżączki jest działalność dwoinki rzeżączki - Neisseria gonorrhoeae.
Jako choroba weneryczna dolegliwość jest wstydliwym problemem dla pacjenta, dlatego często rozwija się bardzo długo, zanim zgłosi się on ze swoją chorobą do specjalisty lekarza. Najczęściej na rzeżączkę chorują ludzie młodzi, w wieku 19-25 lat, często zmieniający partnerów seksualnych i niestosujący zabezpieczeń w postaci prezerwatyw. U kobiet objawy rzeżączki są nasilone słabo lub mało specyficzne, dlatego pacjentka może stać się przyczyną wielu zachorowań.
Zakażenie obejmuje u kobiet narządy pokryte nabłonkiem walcowatym, w tym cewkę moczową, pochwę i szyjkę macicy. U małych dziewczynek, które nie miały jeszcze miesiączki choroba może atakować zewnętrzne narządy płciowe, tj. srom i przedsionek pochwy. Jeśli mamy do czynienia z odmianą rzeżączki pozagenitalną, zakażenie obejmuje jamę ustną, gardło lub odbyt.
Jak można się zarazić?
Wbrew pozorom rzeżączką można zarazić się na więcej sposobów, niż tylko w drodze kontaktów seksualnych. Przenosi się ona również wraz z ropną wydzieliną z zainfekowanej cewki moczowej mężczyzny. Dlatego korzystanie z zanieczyszczonych nią przedmiotów codziennego użytku, na basenie czy w saunie, może spowodować zakażenie. Także noworodek może zarazić się rzeżączką od chorej matki w trakcie porodu siłami natury.
Jeśli dwoinki rzeżączki przedostaną się do spojówki, może to powodować przykre konsekwencje, przede wszystkim u dzieci, z utratą wzroku włącznie. U kobiet może dojść do zapalenia narządów miednicy mniejszej, które powodują uszkodzenia i niepłodność, albo zwiększają ryzyko występowania ciąży pozamacicznej. U mężczyzn z kolei może rozwinąć się zapalenie gruczołu krokowego (prostaty) i najądrzy, co także w skrajnych przypadkach prowadzi do bezpłodności.
Rzeżączka może atakować krwioobieg i przedostawać się wraz z krwią do stawów i mięśni, powodując zapalenia oraz sepsę, ale z reguły o łagodnym przebiegu.
Zestaw do leczenia rzeżączki możesz nabyć bez recepty, kliknij w obrazek poniżej, aby przejść do apteki
Objawy i diagnozowanie rzeżączki
Po zakażeniu rzeżączką u większości kobiet w ogóle nie obserwuje się żadnych symptomów, albo są one na tyle mało specyficzne, że często identyfikuje się je jako objawy zapalenia pęcherza moczowego lub pochwy. Jeśli już objawy się pojawiają, to mogą obejmować:
- ból i pieczenie przy oddawaniu moczu,
- zwiększone, ropne upławy,
- wydłużenie miesiączki,
- krwawienie z pochwy pomiędzy miesiączkami,
- zapalenie jajowodów,
- zapalenie sromu - u małych dziewczynek.
U mężczyzn z kolei symptomy rzeżączki pojawiają się częściej, zwykle w czasie od 2 do 5 dni od zakażenia i mogą utrzymywać się nawet przez miesiąc. Zalicza się do nich:
- ból i uczucie pieczenia przy oddawaniu moczu,
- dolegliwości bólowe przy wzwodzie,
- obfitą, białą lub żółtą, a nawet zieloną wydzielinę z członka,
- rzadko gorączkę, silny ból tkliwość i obrzęk najądrzy lub zapalenie żołędzia, zapalenie prostaty.
Przy takich objawach warto zgłosić się do lekarza, który może zlecić badania laboratoryjne, które jednoznacznie potwierdzą lub odrzucą diagnozę rzeżączki.
Postępowanie po diagnozie
W przypadku potwierdzenia tej choroby, należy powstrzymać się od wszelkiego rodzaju kontaktów seksualnych, korzystania z basenu czy z sauny. Należy często zmieniać ręczniki, pościel, bieliznę i gąbki zarażonego. Osoba chora powinna zawiadomić wszystkich ostatnich partnerów seksualnych, aby mogli oni się przebadać i ewentualnie szybko wykryć rzeżączkę, zmniejszając ryzyko wystąpienia poważnych komplikacji zdrowotnych. Leczenie rzeżączki prowadzi się z zastosowaniem intensywnej terapii antybiotykowej.
Komentarze
Podziel się z nami swoją wiedzą! Jeśli masz doświadczenie w tym temacie, napisz kilka słów komentarza. Bardzo dziękujemy!
