Ostatnia aktualizacja:
Warning: date() [function.date]: It is not safe to rely on the system's timezone settings. You are *required* to use the date.timezone setting or the date_default_timezone_set() function. In case you used any of those methods and you are still getting this warning, you most likely misspelled the timezone identifier. We selected 'Europe/Berlin' for 'CET/1.0/no DST' instead in /home/platne/c10/public_html/choroby-weneryczne.com/include/data.php on line 7
09.12.2020 10:21:56

Choroby weneryczne

Terminem „choroby weneryczne” określamy wszystkie choroby przenoszone drogą płciową. Można się nimi zarazić w wyniku kontaktów seksualnych z osobą chorą lub będąca nosicielem chorobotwórczych wirusów. Co ważne, chorobami wenerycznymi można zarazić się nawet pomimo stosowania mechanicznych środków antykoncepcyjnych, jakimi są, np. prezerwatywy. Niektóre z chorób przenoszonych drogą płciową są groźne nie tylko dla naszego zdrowia, ale także życia, stąd ważne jest, aby umieć prawidłowo rozpoznać u siebie objawy choroby, szybko i prawidłowo ją zdiagnozować oraz podjąć odpowiednie leczenie.

Rodzaje chorób wenerycznych

Ze względu na sposób, w jaki dochodzi do zarażenia, i czynnik chorobotwórczy, który wywołuje zmiany chorobowe w organizmie, wśród chorób wenerycznych wyróżnia się:

  1. bakteryjne choroby weneryczne, do których zaliczyć można chlamydiozę, kiłę i rzeżączkę,
  2. grzybiczne choroby weneryczne – należą do nich kandydoza i wszelkie grzybice narządów rodnych,
  3. pasożytnicze choroby weneryczne – wśród nich najbardziej znane to rzęsistkowica, świerzb czy wszawica łonowa,
  4. wirusowe choroby weneryczne, które uważa się za najgroźniejsze dla organizmu ludzkiego, bowiem mogą powodować nawet śmierć chorego; do najczęściej spotykanych dolegliwości o podłożu wirusowym zalicza się AIDS, kłykciny kończyste, opryszczkę genitaliów oraz zapalenie wątroby typu B i C.

Najgroźniejsze dla zdrowia choroby weneryczne

Do najgroźniejszych dla zdrowia bakteryjnych chorób wenerycznych zalicza się chlamydiozę, kiłę i rzeżączkę. Ta pierwsza wywoływana jest przez bakterie Chlamydia trachomatis. Chlamydioza jest jedną z najczęstszych przyczyn stanu zapalnego w drogach rodnych, a nieleczona może prowadzić nawet do bezpłodności. Z kolei kiła jest następstwem zarażenia się bakterią spiralną, tzw. krętkiem bladym. Pierwszymi symptomami choroby jest pojawienie się w okolicach narządów rodnych wysypki i małych grudek wypełnionych płynem surowiczym. Zlekceważona i nieleczona kiła jest bardzo groźną chorobą, będącą w stanie upośledzić układ nerwowy i doprowadzić do śmierci chorego. Rzeżączkę z kolei wywołuje rzęsistek pochwowy – powoduje on zmiany w wyglądzie narządów rodnych, a charakterystycznymi dla niego objawami są częstomocz, pieczenie i zaczerwienienie okolic płciowych.

Grzybiczne choroby weneryczne wywoływane są przez drożdżaki. Zazwyczaj atakują one organizm osłabiony, np. chorobą czy stresem oraz osoby, które nie dbają należycie o higienę intymną. Choroby grzybiczne zwykle nie są groźne dla zdrowia osoby chorej, jednak wymagają zastosowania antybiotykoterapii.

Jedną z najczęściej spotykanych pasożytniczych chorób wenerycznych jest rzęsistkowica. Chorują na nią osoby zarażone rzęsistkiem pochwowym. Ze względu na mało charakterystyczne objawy, często mylona jest z bakteryjnymi chorobami przenoszonymi drogą płciową, takimi jak kiła czy chlamydioza. Nieleczona rzęsistkowica może zwiększyć prawdopodobieństwo zachorowania na nowotwór oraz prowadzi do niepłodności. Z kolei wszawica jest bardzo nieprzyjemną chorobą – wywołuje u chorego świąd i pieczenia w okolicy narządów rodnych. Pomimo tego, że można ją łatwo wyleczyć, powoduje u partnerów seksualnych poczucie dyskomfortu psychicznego.

Najgroźniejszymi chorobami wenerycznymi są te, których przyczyną wystąpienia jest zarażenie się wirusem. I tak AIDS wywołuje wirus HIV, kłykciny kończyste – wirus HPV, opryszczkę genitaliów – wirus HSV, a zapalenie wątroby typu B i C – wirusy HBV i HCV. Największy problem z infekcjami wirusowymi polega na tym, że wirusy te nieomal zawsze są niemożliwe do całkowitego wyeliminowania z organizmu. Oznacza to, że choroby wywoływane przez wyżej wymienione wirusy można leczyć zwykle jedynie objawowo, a sam wirus może pozostać uśpiony przez wiele lat i w najmniej spodziewanym momencie wywołać reemisję zaleczonej choroby.

Wybrane tematy